Volgens Degrande is het noodzakelijk om de structurele en niet-structurele leegstand in het sociale patrimonium op die manier in kaart te brengen. Op basis daarvan moet ook een effectief plan van aanpak volgen. “Het gaat vaak om structurele oorzaken zoals de complexiteit van renovaties, de herhuisvesting van bewoners en de beperkte capaciteit om woningen snel opnieuw te verhuren. Dat zijn geen kwesties van intentie maar van uitvoering. Het onderzoek hiernaar laat op zich wachten. De minister moet nu écht vaart maken.”
“Dat de leegstand jaar na jaar toeneemt, is niet te verzoenen met toenemende wachtlijsten. Daarom dringen we erop aan dat dit onderzoek snel afgerond wordt en dat er concrete maatregelen volgen. Elke sociale woning die leegstaat, is er een gemiste kans”, besluit Degrande.